بختیار سجادی؛ سمیه قربانی
دوره 5، شماره 1 ، اسفند 1391
چکیده
فلسفه‌ی پسامدرنیستی تاریخ با زیر سوال بردن پیش‌فرض‌های اساسی فلسفه‌های روشنگری و مدرنیستی که در طول سده‌های متمادی به عنوان دیدگاه غالب و تعریف کننده تاریخ و مفهوم و کارکرد آن در حوزه علوم انسانی تلقی می‌شد، سعی در ارائه‌ی رویکردی جدید به مسئله‌ی تاریخ با تأکید بر هستی‌شناسی آن دارد. در این میان می‌توان به فلسفه پساساختارگرایانه‌ی ...
بیشتر
فلسفه‌ی پسامدرنیستی تاریخ با زیر سوال بردن پیش‌فرض‌های اساسی فلسفه‌های روشنگری و مدرنیستی که در طول سده‌های متمادی به عنوان دیدگاه غالب و تعریف کننده تاریخ و مفهوم و کارکرد آن در حوزه علوم انسانی تلقی می‌شد، سعی در ارائه‌ی رویکردی جدید به مسئله‌ی تاریخ با تأکید بر هستی‌شناسی آن دارد. در این میان می‌توان به فلسفه پساساختارگرایانه‌ی منتقدینی همچون هیدن وایت و میشل فوکو در میان دیگران اشاره کرد. وایت به ویژه با پیشنهاد مفهوم تعالی تاریخی پارادایم‌های اساسی رویکرد روشنگری/مدرنیستی تاریخ را به چالش کشیده و آنها را ناکافی و غیر قابل اعتماد می‌داند. هم‌زمان با ظهور چنین دیدگاه‌های پساساختارگرایانه‌ای، فراداستان تاریخ‌نگارانه نیز با برهم زدن مرزهای مشخص بین تاریخ و داستان و نیز با استفاده از تکنیک‌های روایی خاص خود سعی در ارائه‌ی رویکردی بازبینانه و انتقادی به مسئله‌ی تاریخ دارد. در این مقاله تلاش شده است ضمن بررسی و مقایسه‌ی اصول تاریخ‌نگاری روشنگری/مدرنیستی و پسامدرن، به چگونگی ظهور فلسفه‌ی پسامدرن تاریخ در رمان مامبو جامبو اثر نویسنده‌ی آمریکایی ایشمائیل رید پرداخته شود. مطالعه حاضر درپی آن است تا با تکیه بر نظریات وایت، فیلسوف پساساختارگرای تاریخ، و نیز به منظور تبیین نقش رید در برهم‌زدن قراردادهای رمان تاریخی کلاسیک به خوانش رمان مذکور بپردازد.
