لعیا متین پارسا؛ علی سلامی
چکیده
ویلیام بلیک – شاعر نامدار رمانتیک- مدت‌هاست که در میان منتقدان و نویسندگان بوم‌گرا، شاعری ناسازگار با محیط‌زیست و مشکلات مربوط به چالش‌های آن محسوب می‌شود و بسیاری از پیروان و حامیان محیط‌زیست ادعا کرده‌اند که او را نمی‌توان شاعری آگاه و علاقه‌مند به مسائل و مشکلات زیست‌محیطی دانست. درعین‌حال منتقدان دیگری نیز وجود دارند ...
بیشتر
ویلیام بلیک – شاعر نامدار رمانتیک- مدت‌هاست که در میان منتقدان و نویسندگان بوم‌گرا، شاعری ناسازگار با محیط‌زیست و مشکلات مربوط به چالش‌های آن محسوب می‌شود و بسیاری از پیروان و حامیان محیط‌زیست ادعا کرده‌اند که او را نمی‌توان شاعری آگاه و علاقه‌مند به مسائل و مشکلات زیست‌محیطی دانست. درعین‌حال منتقدان دیگری نیز وجود دارند که کوشش می‌کنند برخی از بازنمایی‌ها و توصیفات منفی ویلیام بلیک از طبیعت و محیط‌زیست انسان را دست‌کاری کرده و یا نادیده بگیرند و نشان بدهند که او را می‌توان در خوانش‌های انتقادی زیست‌محیطی دوره حاضر ثبت کرد. مقالۀ حاضر بر دو مفهوم فلسفی اصلی «همانندی» و «درون‌روانگی» امانوئل سوئدنبرگ -فیلسوف سوئدی- متمرکز است تا با استفاده از این دو معنا و مفهوم فلسفی، همبستگی و ارتباط طولانی‌مدت موجود میان نوع بشر و جایگاه و دیدگاه او نسبت به طبیعت در برگزیده سروده‌های ویلیام بلیک را کشف کند. سروده‌های منتخب بررسی‌شده در این نوشتار شامل قسمت‌هایی از «سرود اورشلیم»؛ «اورشلیم، ظهور آلبیون بزرگ» و «میلتون» است. بررسی این ایدئولوژی بوم‌گرا و خدامحور در منتخب آثار این شاعر بر پایهٔ مفاهیم فلسفی سوئدنبرگ وجود قوۀ آگاهی را تأیید می‌کند که به نظر می‌رسد در پیشی گرفتن از آفریدگار و شکاف ظاهری ایجاد شده در آفرینش مهارت دارد، بنابراین رویکرد کمی سازی در خصوص طبیعت را واژگون می‌کند و ماهیت مستقل کیفیت‌هایی مانند هستی و آفرینش را بازیابی می‌کند و این‌گونه دیدگاه جدیدی در خوانش آثار این شاعر ارائه می‌شود.
امیر ریاحی نوری؛ علی سلامی
چکیده
مقاله‌ی حاضر با خوانشی انتقادی از رمان «مرد درحال سقوط» اثر دان دلیلو به واکاوی نقش هنرمند در ارائه‌ی مقاومت سیاسی در برابر روایت وحشت برآمده از رسانه‌های گروهی پس از حوادث تروریستی یازدهم سپتامبر می‌پردازد. اسلوب و رویکرد ادبی این مقاله بر پایه‌ی نظریات نظریه‌پرداز شهیر معاصر ژان بودریار است. پرسش‌هایی که پژوهش پیش‌رو ...
بیشتر
مقاله‌ی حاضر با خوانشی انتقادی از رمان «مرد درحال سقوط» اثر دان دلیلو به واکاوی نقش هنرمند در ارائه‌ی مقاومت سیاسی در برابر روایت وحشت برآمده از رسانه‌های گروهی پس از حوادث تروریستی یازدهم سپتامبر می‌پردازد. اسلوب و رویکرد ادبی این مقاله بر پایه‌ی نظریات نظریه‌پرداز شهیر معاصر ژان بودریار است. پرسش‌هایی که پژوهش پیش‌رو مطرح میسازد این است که چگونه رسانه‌های گروهی رویکردی تروریستی در جوامع برآمده از نظام سرمایهداری ایفا مینمایند و آیا هنرمند قادر به ارائه‌ی مقاومت سیاسی و ضد روایت در برابر روایت وحشت برآمده از حوادث تروریستی یازدهم سپتامبر میباشد. بر این اساس، اجراهای نمایشی هنرمند به واسطهی هدف دادن ناخودآگاه جمعی سیاسی مخاطبان و بازنمایی آنچه در روز یازدهم سپتامبر اتفاق افتاد و همچنین برجستهسازی تصویر سانسور شدهی قربانیان آن روز به ارائه ضد روایت در برابر روایت سرکوبگر و گزینشی رسانه‌های جمعی می‌پردازد. علاوه بر آن، هنرمند با آشکار ساختن و پررنگ کردن جراحت مشترک شهروندان آمریکایی و با روبهرو کردن آنها با خاطرهی جراحت یاد شده به بهبود آن کمک مینماید.
