جویس در برابر جویس: زمان و زمان گریزی در اولیس

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

رمان مدرن ایرلندی زمان را ماحصل یک برداشت ذهنی سیال از تاریخ، فرهنگ و سیاست کشور ایرلند معرفی می کند. به عبارت دیگر، پیش و همچنین پس ازاستقلال ایرلند، رمان ایرلندی زمان را نه تنها مفهومی غیر خطی انگاشته و سعی در ارایه تعریفی درونگرا و برخواسته از درون ملت دارد بلکه آن را ظرفی قابل تغییر استوار بر برداشتهای فردی معرفی می نماید. بر این اساس، رمان مدرن ایرلندی اغلب بیانگر شکل پذیری پراکنده و غیر خطی قهرمان داستان می باشد که برای نیل به آرمانهای مذکور حلقه های زمانی فرد-محور ایجاد کرده و از تحریف محور زمان دریغ ندارد. نتیجه این کنشها و واکنشها، قهرمانی است که نه تنها تعریفی متمرد از زمان دارد بلکه زمان را در پس حوادث و یا خاطرات آن حوادث جسته و به همین دلیل تاریخ ملی که توسط دولت بر ملت تحمیل می شود را نفی می نماید. در این مقاله، با رجوع به  اولیس (۱۹۲۲)[1] اثر جیمز جویس، ظهور و یا عدم ظهور زمان بعنوان عنصر اصلی تکامل قهرمان بررسی می شود. برای نیل به این مقصود، ‌از مفاهیم زمان که توسط فلاسفه دوره متاخره مانند مارتین هایدگر[2]، هنری برگسون[3] و همچنین  فیلسوف پسا متاخر آلن بادیو[4]ارایه شده بهره خواهیم جست. برای درک ظهور مفهوم زمان در رمان جویس، آنها را از منظری سیاسی-اجتماعی نیز مورد بررسی قرار خواهیم داد تا خوانشی اجتماعی و ملموس از مفهوم فلسفی زمان در ایرلند و ادبیات آن حاصل شود.[1] Ulysses[2] Martin Heidegger[3] Henri Bergson[4] Alain Badiou

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Joyce, Contra-Joyce: Time and Untime in Ulysses

نویسنده [English]

  • Shahriyar Mansouri
Shahid Beheshti University
چکیده [English]

The Modern Irish novel has accommodated time as a flow of mental processes that deal with concepts such as Irish history, culture and politics. This conception of time, moreover, had not only appreciated time as a non-linear continuum, being rooted within the nation, but also treated time as a flexible agent that finds meaning from within the individual. The protagonist, as a result, emerges in the modern Irish novel as an individual who defines time and temporality according to his personal desires and memories, creates personal time loops that would provide him with the liberty to distort time, and defies any form of State-sponsored conception of national history. By examining James Joyce’s Ulysses (1922), this paper explores the emergence and at once treatment of time as a recalcitrant, self-referential literary agent that had helped the modern Irish author to defy a seemingly postcolonial State. To this end, theories of time introduced by Alain Badiou in his Being and Event, Martin Heidegger, and Henri Bergson will be closely referenced.

کلیدواژه‌ها [English]

  • James Joyce
  • Ulysses
  • Time in the modern novel
  • Memory Studies in the modern novel
  • Time and Temporality in Euclidean Geometry

مراجع

  1. Badiou, Alain. Being and Event. Trans. Oliver Feltham. London: Continuum, 2005.
  2. Beckett, Samuel. The Unnamable. New York: Grove Press, 1978.
  3. Benstock, Bernard. James Joyce: The Undiscovered Country. London: Gill and Macmillan, 1977.
  4. Bergson, Henri. Time and Free Will: An Essay on the Immediate Data of Consciousness. Trans. F. L. Pogson. New York: Dover Publication Inc, 2001.
  5. Bolton, Jonathan. Blighted Beginnings: Coming of Age in Independent Ireland. Bucknell University Press, 2010.
  6. Calvino, Italo. Six Memos for the Next Millennium. New York: Vintage, 1993.
  7. Cole, K. C. “On the Shape of Things”, Discover, July 1983, 53.
  8. Heidegger, Martin. Being and Time. Trans. Joan Stambaugh. State University of New York Publication, 1996.
  9. Hutcheon, Linda. A Theory of Parody: The Teachings of the Twentieth Century Art Forms. University of Illinois Press, 1985.
  10. Joyce, James. Ulysses. London: Wordsworth Classics, 2010.
  11. ---. A Portrait of the Artist as a Young Man. London: Penguin, 1996.
  12. ---. Finnagans Wake. London: Wordsworth Classics, 2012.
  13. Lacan, Jacques. The Sinthome: The Seminar of Jacques Lacan Book XXIII. Trans. A. R. Price. London: Polity, 2016.
  14. Lewis, Wyndham. Time and Western Man. London: Chatto and Windus, 1927.
  15. McMorran, Ciaran. Geometry and Topography in James Joyce’s Ulysses and Finnegans Wake. PhD Thesis, University of Glasgow, 2016.
  16. Mansouri, Shahriyar, “A Portrait of the Rebel as an Artist: Deconstructing Post-coloniality in Francis Stuart’s Black List, Section H” in Estudios Irlandeses: Journal of Irish Studies [Online], (11), (2016): 93-107.
  17. Rancièr, Jacques. “Time is Nothing Other than Intervention”, review of Alain Badiou’s Time and Event, in Versobooks Blog, April 1st, 2016.
  18. Schroeder, Severin. Philosophy of Literature. London: Wiley Blackwell, 2010.
  19. Lessing, Gotthold Ephraim. Laocoon: An Essay on the Limits of Painting and Poetry. Trans. Edward Allen McCormick. The John Hopkins University Press, 1984.
  20. Petersen, Calvin R. “Time and Stress: Alice in Wondeland” in Journal of the History of Ideas, Vol. 46, No. 3 (Jul-Sep 1985), 427-433.
  21. Woolf, Virginia. Common Reader. London: Penguin Classics, 1928.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار