نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

• کیوان طهماسبیان

--

چکیده

به رغم شور و شوق تفسیری که آثار به ویژه متأخر بکت برانگیخته‌اند، معمولاً در مطالعات بکت به این نکته کمتر پرداخته شده است که او مشخّصاً در آثار خود از بازنمایی و بیانگری صرف گریزان است. پرسش از نسبت بکت با بازنمایی و نیز رد‌گیری تحولّات این نسبت می‌تواند پژوهش تفسیری در آثار بکت را با خودِ مسأله‌ی تفسیر (و نه ابژه‌ی آن، بکت) مواجه کند و مسیری در تجربه‌ی مستقیم متنیّت بکت(در حدودِ بازنمایی و تفسیر) بگشاید. اینگونه متنِ بکت چنان اجرایی خوانده می‌شود که در آن زبان به جای رفتن در اعماق بازنمایی و دلالت در سطح خود می‌ماند و بر مادّیّت خود اصرار می‌ورزد. پی‌گیری این مقاومت در برابر تفسیر به صورت نمونه‌وار در خوانشِ دیوید لاج از پینگ بکت نشان می‌دهد که چگونه رویکرد‌های میتنی بر تفسیر و بازنمایی صرف معنا‌های بکت و غافل از وجوه اجرایی زبان سر‌انجام به تصمیم‌ناپذیری در‌می‌افتند و خود را با بیان تکثّر تفسیر‌های ممکن از متن بکت توجیه می‌کنند. با تشخیص حضور پنهان یک چشم روایت‌گر که در پینگ بر سطحی عاری از تفاوت و کاملاً یکدست حرکت می‌کند، می‌توان اجرای چشمی را در متن بکت شاهد بود که با «ندیدن»ِ خود مواجه است و زبانی که در مواجهه با خلأ درگیر «نگفتن»ِ خود می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

• پینگ
• تعلیق بازنمایی
• رویکرد‌های اجرایی
• مطالعات بکت
• مادّیّت زبان
• حدود تفسیر

عنوان مقاله [English]

ندارد

چکیده [English]

Despite the fervent interpretations on Beckett's later works, this fact is usually ignored in his studies that he escaped representation and mere expression in his writings. The question of the relation of representation and tracing the variations of this relation can involve Beckett interpretation with the problem of interpretation itself (and not merely its object). Thus, an approach to Beckett's text can be taken in which the text is directly experienced on the borders of language. Beckett's text can be treated as performative where language remains on its surface and insists on its materiality instead of going any deeper in representation. Following such a resistance to interpretation in Lodge's reading of Beckett's 'Ping' shows how textual approaches based on mere representation (and ignoring the performative sides of language) will necessarily fall into undecidability and are justified only by the plurality of possible meanings in Beckett's texts. Discerning a latent narrating 'eye' running on an undifferentiated homogeneous surface (in Beckett's 'Ping'), one may witness the performance of an eye in Beckett's text that is involved with its 'unseeing' and a language involved with its 'unsaying'.

کلیدواژه‌ها [English]

• Ping
• suspension of representation
• performance approaches
• Beckett studies
• materiality of language
• limits of interpretation