به اعتقاد بزرگان حوزه ادب‌‌پژوهی، «ردیف» یکی از دارایی‌های ویژه ادبیات فارسی است، که در انواع مختلف شعرـ به ویژه غزل‌ـ نمودی چشمگیر دارد و مانند قافیه‌ای درونی و معنایی عمل می‌کند. از میان بزرگان عرصه ادب فارسی، حافظ از کسانی است که ردیف را در اکثر غزل‌های خود به کار برده، و از انواع ساخت‌های واژگانی با تنوع فراوان در ردیف‌های خود سود جسته است این مقاله به بررسی ترجمه‌ای از دیوان او می‌پردازد که در آن، مترجم (هنریکلارک) تلاش کرده که ردیف‌های غزل فارسی را به ردیف شعر انگلیسی (و در جایگاه پایانی بیت) برگرداند. با توجه به ساخت‌های دستوری متفاوت زبان‌های انگلیسی و فارسی، بدیهی است که در چنین تلاشی، هم به میزان قابل ملاحظه‌ای خلاقیت و ابداع زبانی نیازاست، و هم چالش‌هایی بر سر راه مترجم قرار دارد که هر دوی آنها در متن مقاله بررسی شده‌اند، و این چالشها هم در سیزده مورد دسته‌بندی شده‌اند.
)