نظریه جدید نقد با زیر سوال بردن نقد سنتی که در طول قرون متمادی بر تحلیل های ادبی سایه افکنده بود، سعی در به چالش کشیدن حقیقتی دارد که این نقد مدعی کشف آن است. تشویق به تفکر دوباره در معنای حقیقت و معرفی آن به عنوان موضوعی خارج از حیطه کارکرد نقد سنتی و یا هر نوع نقد دیگر، فلسفه ای است که نقد جدید را رو در روی رقیب قدیمی و سرسخت خود قرار می دهد. پذیرش اصل "عدم امکان دریافت حقیقت" منتقد جدید را به سوی تعبیر یک اثر از نقطه نظر خاص خود هدایت می کند. بدین ترتیب او به جستجوی انسجامی در متن می پردازد که بتواند تعبیر ذهنی او را از یکی از نقطه نظر های زبانشناسانه، روانکاوانه، قوم شناختانه یا ... توجیه کند. در این مقاله قصد داریم ضمن مطالعه اصول نقد های سنتی و جدید، به مقایسه کاربرد آنها در ادبیات بپردازیم. سعی خوهد شد با تکیه بر نظریات منتقدان بزرگ، آرای نقد جدیدو افقی را که این نقد از طریق خوانش آزادانه اثر بر ادبیات می گشاید، مورد کنکاش قرار دهیم.
)