نمایشنامه‌ی آدم آدم است نتیجه‌ی نگرش برتولت برشت به ایدئولوژی مارکسیسم در اواسط دهه‌ی بیست قرن بیستم است و در راستای مجاب کردن تماشاگر به لزوم تغییر جامعه بر اساس این مکتب قرار دارد. برشت در نمایشنامه‌ی خود مسخ و استحاله‌ی شخصیتی را که قادر به گفتن نه نیست، به تصویر کشیده است، فرآیندی که در نهایت منجر به این می‌شود که او هویت سابق خود را به دست فراموشی بسپارد و من جدیدی را برگزیند. برشت برای نشان دادن لزوم ایجاد تغییرات در جامعه‌ی سرمایه داری-- که هر آن چه را با انسانی که قادر به گفتن نه نیست، انجام می‌دهد--استحاله‌ی شخصیت اصلی نمایشنامه را به صورت گروتسک به تصویر کشیده است تا تماشاگر را به چالش با این شخصیت فرا خواندو او را وادار کند که با قدرت تفکر خود به مقابله با واقعیت‌های اجتماعی متجلی بر روی صحنه برخیزد، و در صدد تغییر و تحول اجتناب ناپذیر در جامعه برآید.
)