معین مرادی؛ امیرعلی نجومیان
چکیده
ریموند چندلر در رمان‌های خواب گران، بدرود، محبوبم و خداحافظی طولانی با خلق فضاهای دوگانه و متناقض، سعی دارد بازنمایی مرسوم ازمنطقه کالیفرنیای جنوبی را به چالش کشد. رمان‌های چندلر با استفاده ازهم‌نشینی عناصر ناهمگن، گونه‌ای خاص از ژانر نوار میانه قرن بیستمی را به تصویر می‌کشند که در آن، فضا‌سازی‌های ادبی در تنشی معرفت‌شناسانه، ...
بیشتر
ریموند چندلر در رمان‌های خواب گران، بدرود، محبوبم و خداحافظی طولانی با خلق فضاهای دوگانه و متناقض، سعی دارد بازنمایی مرسوم ازمنطقه کالیفرنیای جنوبی را به چالش کشد. رمان‌های چندلر با استفاده ازهم‌نشینی عناصر ناهمگن، گونه‌ای خاص از ژانر نوار میانه قرن بیستمی را به تصویر می‌کشند که در آن، فضا‌سازی‌های ادبی در تنشی معرفت‌شناسانه، به سمت توصیفات هتروتوپیک پیشمیروند. پژوهش حاضر برآن است تا با استفاده از مفهوم هتروتوپیا و تئوری توصیف گفتمان فوکویی موسوم به دیرینه‌شناسی دانش به تحلیل و بررسی فضاسازی ادبی در رمان‌های چندلر بپردازد. میشل فوکو هتروتوپیاها (دیگرفضا) را مکانهایی معرفی میکند که گفتمان غالب اطراف خود را بازتاب داده ولی درعینحال با شرایط موجود به ستیز برمیخیزند. فضاهای داستانی فوق، ضمن آنکه همچون هتروتوپیاها تضاد و دیگربودهگی را بازتاب میدهند، قادرند تا تئوری ناتمام فوکو را هم غنیتر کنند. درانتها، این مقاله، دیگرفضاهای ادبی تولیدشده توسط داستانهای چندلر را هتروتوپیاهای نوار نامیده، و نتیجه میگیرد که فضاهای چندلری به دنبال القای حس تعلیق و بیفرجامی در توصیفات مکانی خود هستند.
