تجربه‌ی تن‌آوری بی‌هدف (ژست) در آثار نمایشی ریچارد فورمن

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

چکیده

تئاتر فورمن نوشتاری است بر و از بدن که در آن نشانه­ها و رمزگان نظام قدرت با رویکرد ابزاری و عملکردجویانه از بدن به چالش کشیده می­شود. قدرت با شعارهایی مانند مراقبت از بدن و مقدّس شماردن زندگی، انسان را در معرض تن­آوری­هایی کارکردگرا و هدفمند قرار می­دهد، یا به بیان دیگر، بدن را ابزاری با هدف خاصّ بودن و زیستن برای قدرت تعریف می­کند. امّا فورمن چنین تکریم بدن را، مزیّن کردنش به نشانه­ها، رفتارها و ساخت­های تحمیلی و بی­محتوا می­داند. در واکنش به چنین رویکرد ابزارمحور، می­توان آثار فورمن را از منظر نظریه­ی «ژست» یا بدن «بی­هدف» آگامبن مورد بررسی قرار داد. ژست در بدن بازیگران فورمن به شکل جدایی صدا از تن رخ می­دهد، صدایی که در پس بلندگوها هزار چهره می­یابد و بازیگر را در سکوت فرو می­برد. تن بی­صدا و سکوت تن ایستادگی برابر بدن کلام­محور و موزون است. ژست را همچنین می­توان در تکنیک­های سینمایی تئاتر فورمن یافت که به واسطه­ی آن بدن نوعی از بی­فرمی را تجربه می­کند. فورمن بدنش را به دست لنز دوربین و نماهای بسیار نزدیک می­سپرد تا تجربه­ای متفاوت از تن­آوری برای تماشاگران به ارمغان آورد. در حقیقت، سینمایی کردن تن، آن را به عرصه­ای برای نوسازی و بازسازی تبدیل می­کند؛ هنجارهای حرکتی و ادراکی را پس می­زند؛ از بودن در بالقوگی لذّت می­برد؛ در آخر، ابزاری بی­هدف می­شود برای نابودی ساخت­های قدرت.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

تجربه‌ی تن‌آوری بی‌هدف (ژست) در آثار نمایشی ریچارد فورمن

چکیده [English]

ندارد

کلیدواژه‌ها [English]

  • ندارد
  1. Giorgio, Agamben. Infancy and History: The Destruction of Experience. Trans. Liz Heron. London: Verso, 1993. Print.
  2. ---. Means without End: Notes on Politics. Trans. Vincenzo Binetti, and Cesare Casarino. Minneapolis: University of Minnesota Press, 2000. PDF file.
  3. Auslander, Philip. From Acting to Performance: Essays in Modernism and Postmodernism. London: Routledge, 1997
  4. Birringer, Johannes. “Postmodern Performance and Technology.” Performing Arts Journal 9.2/3 (1985): 10th Anniversary Issue: The American Theatre Condition, 221-233. Jstor. Web. 10 March 2013. PDF file.
  5. ---. Theatre, Theory, Postmodernism. Indiana: Indiana University Press, 1993. PDF file.
  6. Burns, Gerald L. “Becoming-Animal (Some Simple Ways).” New Literary History 38.4, On Change and Exchange in Literary Studies (2007): 703-720. Jstor. Web. 10 March 2013. PDF file.
  7. Ebrahimian, Babak A. The Cinematic Theater. Lanham: Scarecrow Press, 2004. PDF File.
  8. Foreman, Richard. Bad Boy Nietzsche and Other Plays. New York: Theater Communications Group, 2007. Print.
  9. ---. Unbalancing Acts: Foundations for a Theater. New York: Theater Communications Group, 1993. Print.
  10. Harries, Martin. Rev. of Zomboid, by Richard Foreman. Theatre Journal 58.4 (December, 2006): 673-676. Sage. Web. 20 April 2013. Project Muse. Web. 10 March 2013. PDF file.
  11. Hunka, George. “Access to the Body: The Theatre of Revelation in Beckett, Foreman, and Barker.” Hyperion 5.1 (2010): 17-27. Web. 15 June 2014. PDF file.
  12. Levitt, Deborah. “Notes on Media and Biopolitics: Notes on Gesture.” The Work of Giorgio Agamben: Law, Literature, Life. Eds. Justin Clemens, Nicholas Heron, and Alex Murray. Edinburgh: Edinburgh University Press, 2008. 193-211. PDF file.
  13. Marranca, Bonnie and Gautam Dasgupta. “Bodies of Action, Bodies of Thought: Performance and Its Critics.” PAJ: A Journal of Performance and Art 21.1 (1999): 11-23. Jstor. Web. 10 March 2013. PDF file.
  14. Morgan, Alastair. “ ‘A Figure of Annihilated Human Existence’: Agamben and Adorno on Gesture.” Law Critique 20 (2009): 299-307. Springer. Web. 10 March 2013. PDF file.
  15. Munk, Erika. “Film Is Ego: Radio Is God – Richard Foreman and the Arts of Control.” The Drama Review: TDR 31.4 (1987): 143-148. Jstor. Web. 10 March 2013. PDF file.
  16. Toepfer, Karl. “Nudity and Textuality in Postmodern Performance.” Performing Arts Journal 18.3 (1996): 76-91. Jstor. Web. 10 March 2013. PDF file.