نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2 استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد-
چکیده
هدف این مقاله بررسی ساختار چندگانه داستانسرایی در داستان سرا (1981)[1] اثر لزلی مارمون سیلکو ( -1946) نویسنده سرخ پوست آمریکایی با استفاده از نظریات هیدن وایت[2]، سوزان زونتگ[3] و رولاند بارث[4] و ارائه خوانشی تاریخی-هنری است در خصوص نقش تصاویر درون عکسها که با فرهنگ، زندگی و تاریخ مردم لگونا پوئبلو[5] و روایتهای سیلکو در هم تنیده شدهاند. به عبارت دیگر، ارتباط ساختاری و زیبایی شناختی بین عکاسی، حافظه جمعی و فردی، تاریخ و داستانسرایی مورد بررسی قرار میگیرد. سیلکو به کمک عکسهای لی مارمون[6] و با بهره گیری از روایتهای سنتی کهن همچون یک مورخ آنچه در زمانهای گذشته اتفاق افتاده است را در چیدمانی روایی به هم پیوند میزند. علاوه بر آن، با توجه به دیدگاه وایت که تاریخ را نوعی روایت در نظر میگیرد که نزدیکترین پیوند آن با ادبیات تخیلی است، میتوان به این نکته اشاره کرد که الگوهای تفسیری مورخین پل ارتباطی است که دو دنیای تاریخ و ادبیات را به هم نزدیک میکند. عکسها در این اثر بمثابه اسناد تصویری-تاریخی هستند که قالبی منسجم از تجربیات گذشته و رویدادها را در زمان و مکان مشخصی ثبت کردهاند، که همچون گفتمان و بقایای تاریخی وارد محدوده زمان میشوند. بنابراین، از منظر تاریخ نگاری مدرن، عکسها خود به رویدادی تاریخی تبدیل میشوند و بخشی از فرآیند رمزگشایی تاریخ یک قوم هستند. در نهایت، مقاله نشان میدهد که اثر سیلکو به مثابه ابزاری شناختی است که در آن روایت، تاریخ و عکس که به فعالیت حافظه وابسته و در عین حال شکلی از قصهگویی هستند به هم آمیخته شدهاند. فصل مشترک روایات سیلکو در کنار هنر عکاسی و تاریخنگاری عنصر روایت است که نوعی از ادبیات روایی چندگانه را خلق کرده و گفتمانی از تاریخ نگاری ادبی را به وجود آوردهاند؛ نوعی از تاریخ نگاری که جایگاه منحصر به فرد ادبیات را برای کاوش، حفظ و درک گذشته برجسته میکند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Narrative- Photographic Emplotment of Native American Collective Memories and History in Leslie Marmon Silko’s Storytelling
نویسندگان [English]
- Leila Babaeinia 1
- بهمن زرینجویی 2
1 Central Tehran Branch
2 استادیار زبان و ادبیات انگلیسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد
چکیده [English]
The purpose of this article is to examine the multiple structure of storytelling in Storyteller (1981) by Leslie Marmon Silko (1946- ), an Indian American author using the ideas of Hayden White, Susan Sontag, and Roland Barthes, and to provide a histor- ical-artistic reading concerning the role of images within the photographs which are intertwined with the culture, life and history of the people of Leguna Pueblo and Silko’s narratives. In other words, the structural and aesthetic relationship between photog- raphy, collective and individual memory, history and storytelling is examined. Having
used Lee Marmon’s photographs and traditional narratives of past Silko, similar to a historian, interweaves what happened in the past into a narrative emplotment. In addition, according to White’s view that history is a kind of narrative whose closest relation is with fiction, it can be pointed out that the interpretive patterns of historians are a bridge between the two worlds of history and literature. The photographs in this work are visual-historical documents that record a choherent structure of past experi- ences and events at a specific time and place, which like the historical discourse and remnants enter the realm of time. Thus, from the perspective of modern historiography, these photographs themselves become historical events and are part of the process of decoding the historical events of a nation. Silko’s narratives along with the art of photography and historiography creates a kind of multiple narrative literature and discourse of literary historiography.
کلیدواژه‌ها [English]
- داستان سرایی
- تاریخنگاری
- عکس
- حافظه جمعی و فردی
- لگونا پوئبلو
)