فاطمه پورجعفری؛ لیلا برادران جمیلی
چکیده
این مقاله بر رابطهی بین زیباییشناسی و اخلاق مبتنی است و با محوریت روایتشناسی بلاغی و فلسفه اخلاق، به بررسی اخلاقیات تنیده در شگردهای روایی رمان در باب زیبایی زیدی اسمیت میپردازد. چهارچوب نظری این تحقیقِ میان رشتهای بر روایتشناسی بلاغی جیمز فیلان و فلسفه اخلاق چارلز تیلور استوار است. فیلان جنبه زیباییشناسی روایت را در ...
بیشتر
این مقاله بر رابطهی بین زیباییشناسی و اخلاق مبتنی است و با محوریت روایتشناسی بلاغی و فلسفه اخلاق، به بررسی اخلاقیات تنیده در شگردهای روایی رمان در باب زیبایی زیدی اسمیت میپردازد. چهارچوب نظری این تحقیقِ میان رشتهای بر روایتشناسی بلاغی جیمز فیلان و فلسفه اخلاق چارلز تیلور استوار است. فیلان جنبه زیباییشناسی روایت را در بکارگیری شگردهای روایی میداند که دارای دامنۀ اخلاقی بوده و در نهایت منجر به داوریهای اخلاقی مخاطب میگردند. در بررسی زیباییشناسی روایی شگردهای اسمیت در استفاده از گفتمان غیرمستقیم آزاد و آوای روایی و کارکرد بلاغی آنها در انتقال ارزشهای جهان داستانی نویسنده مورد کنکاش قرار میگیرد. در بحث نظام اخلاقی رمان، چگونگی ترسیم هویت شخصیتهای داستان در ارتباط با طرز تلقی آنها از مفهوم زیبایی به مثابه خیری اخلاقی ، و دیدگاه اسمیت در تبیین فضیلت دغدغه مندی برای دیگری بررسی می شود. رمان در باب زیبایی قلمرو واقعیت انسان قرن بیست و یکم است که از یک سو به دنبال بیان هویت اصیل انسانی در بستری متکثر با چالشهایی بنیادین روبروست و از سویی دیگر درصدد کشف تعریفی مناسب برای دیگر دوستی در جامعه چند فرهنگی کنونی میباشد. این مقاله نشان میدهد که چگونه دامنه اخلاقی شگردهای روایی اسمیت، به بازنمایی جهانی میپردازد که در عین تکثر از جهان پاره پاره پسامدرن فاصله گرفته و مخاطب را به ارزیابیهای اخلاقی متناسب با واقعیت معاصر فرا میخواند.