حمیدرضا شعیری؛ مجید رحیمی جعفری
دوره 2، شماره 2 ، تیر 1389
چکیده
در نمایشنامه سیاها، ژان ژنه سعی دارد نشان دهد چگونه سوژهها در چالش گفتمانی با همردیفان خود امکان عبور از وضعیت سوژه بودن به ناسوژه شدن را مییابند. سوژه در دنیای معاصر دستخوش انواع آسیبها است. او سوژه را با تمام هیجانها، نفرتها، حسادتها و لغزشهایش در وضعیتی متزلزل نشان میدهد که هویت سوژه بودنش را دچار خطر میکند. به همین ...
بیشتر
در نمایشنامه سیاها، ژان ژنه سعی دارد نشان دهد چگونه سوژهها در چالش گفتمانی با همردیفان خود امکان عبور از وضعیت سوژه بودن به ناسوژه شدن را مییابند. سوژه در دنیای معاصر دستخوش انواع آسیبها است. او سوژه را با تمام هیجانها، نفرتها، حسادتها و لغزشهایش در وضعیتی متزلزل نشان میدهد که هویت سوژه بودنش را دچار خطر میکند. به همین منظور ژنه با ارائهی وجوه چندگانهی سوژهها (سیاهپوستان با واکس، شخصیتهای تصمیم گیرنده پشت پرده، سیاهپوستانی که با ماسک به هیئت سفیدها درآمدهاند و سیاهپوستانی که به آنها بیرنگی تجویز شده است) ما را با وجوه متناوب گفتمانی هزارتو روبرو میسازد که تضاد سیاه و سفید، دستگاه قدرت و سیاست زمانه را به ریشخند میگیرد. هدف از ارائهی این مقاله بررسی نمایشنامه سیاها اثر ژان ژنه از طریق رویکردی گفتمانی و نشانه-معناشناختی جهت تبیین شرایط عبور سوژه به ابرسوژه یا به ناسوژه میباشد. بر این اساس مشخص میگردد که روابط قدرت در نمایشنامه سیاها تابع عوامل گوناگونی مانند ساختارهای اجتماعی، نمادهای سیاسی، کارکردهای ایدئولوژیک و حضور پدیدارشناختی میباشد.
