امیرحسین زنجانبر؛ نعیمه عامری فلیحی
چکیده
«درخت بخشنده» کتابی تصویری از سیلورستاین، نویسندۀ آمریکایی داستان‌های کودک، است. این کتاب به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده و مورد خوانش و تفاسیر متعددی نیز قرار گرفته است. با توجه به کثرت ترجمه‌های فارسی و خوانش‌های گوناگون مفسرانِ آن، اثر مذکور برای موضوع ترجمه‌شناسیِ این مقاله اختیار شده است. پژوهش پیش‌ِرو با روش تحلیلی‌ـ ...
بیشتر
«درخت بخشنده» کتابی تصویری از سیلورستاین، نویسندۀ آمریکایی داستان‌های کودک، است. این کتاب به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده و مورد خوانش و تفاسیر متعددی نیز قرار گرفته است. با توجه به کثرت ترجمه‌های فارسی و خوانش‌های گوناگون مفسرانِ آن، اثر مذکور برای موضوع ترجمه‌شناسیِ این مقاله اختیار شده است. پژوهش پیش‌ِرو با روش تحلیلی‌ـ توصیفی در پی پاسخ به چگونگی برهم‌کنش سازه‌های غیرکلامی (تصاویر، ریزنقش‌ها، صفحه‌بندی، تایپوگرافی و رنگ فونت) در ترجمه‌های فارسی اثر مذکور است. سازه‌های پیرازبانی (سبک، لحن و امثالهم) و پیرامتن‌ها (طرح جلد، عنوان و امثالهم)، اگرچه می‌توانند سازه‌هایی غیرکلامی به شمار آیند، در دامنۀ این پژوهش قرار ندارند. اسکات و نیکولایوا کتاب‌های تصویری کودک را مورد واکاوی قرار داده‌اند و انواع برهم‌کنش متن و تصویر را به پنج دسته تقسیم کرده‌اند. این مقاله دسته‌بندی پنج‌گانۀ اسکات‌ـ نیکولایوا را نه‌تنها برای سازۀ غیرکلامیِ تصویر؛ بلکه برای برهم‌کنش تمام سازه‌های غیرکلامی دیگر نیز کارآمد می‌داند. از همین رو نتیجۀ پژوهش نشان می‌دهد که اولا، عناصر غیرکلامی به پنج روش (تقارنی، تکمیلی، توسیعی، ترکیبی و تناقضی) با یکدیگر (و با متن) ایجاد برهم‌کنش می‌کنند؛ ثانیا، ترجمه لزوماً نسبت‌به برهم‌کنش‌های غیرکلامیِ متنِ زبان‌اصلی وفادار نمی‌ماند. فاصلۀ فرهنگی متن زبان‌اصلی و متنِ ترجمه‌شده و نیز جایگاه برجستۀ تصویر، صفحه‌بندی، تایپوگرافی در صنعت نشر کتاب کودک ضرورت این پژوهش را ایجاب می‌نماید.
احمد خاتمی؛ علی‌اصغر رحیمی
دوره 4، شماره 2 ، مرداد 1391
چکیده
سعدی در جای جای آثارش ـ از جمله نخستین باب دو اثر مشهورش، بوستان و گلستان و در بسیاری حکایت‌های دیگر این دو اثر، و بخش‌هایی از مجالس‌اش ـ به حکومت و حکومت‌داری و حاکمان پرداخته است. از دیگر سو ماکیاولی با کتاب شهریارش نامی آشنا و جریان‌ساز در تاریخ اندیشه‌ی سیاسی و حکومت‌داری و دنیای سیاست بوده است و کمتر پژوهشگری را در وادی سیاست ...
بیشتر
سعدی در جای جای آثارش ـ از جمله نخستین باب دو اثر مشهورش، بوستان و گلستان و در بسیاری حکایت‌های دیگر این دو اثر، و بخش‌هایی از مجالس‌اش ـ به حکومت و حکومت‌داری و حاکمان پرداخته است. از دیگر سو ماکیاولی با کتاب شهریارش نامی آشنا و جریان‌ساز در تاریخ اندیشه‌ی سیاسی و حکومت‌داری و دنیای سیاست بوده است و کمتر پژوهشگری را در وادی سیاست می‌توان یافت که به آرا و عقاید این اندیشمند ایتالیایی، در مقام رد یا تحلیل و بزرگداشت، نپرداخته باشد. با نگاهی دقیق‌تر به اوضاع‌و‌احوال و شرایط اجتماعی حاکم بر روزگار این دو اندیشمند می‌توان به شباهت‌هایی در زندگی آنها دست‌یافت. سوای نظرگاه فرهنگی که از آن دید فلورانسِ زمان ماکیاولی و شیرازِ عصر سعدی هر دو کانون هنر و فرهنگ و ادب زمان خود بوده‌اند، از نظر شرایط تاریخی ـ اجتماعی نیز می‌توان شباهت‌هایی بین این دو گوشه از دنیا در برهه‌های یاد شده یافت؛ ایران نخستین دهه‌های پس از حمله‌ی مغول را سپری می‌کند و فلورانس نیز در عصر زندگی ماکیاولی به دلیل بی کفایتی حاکمانش سال‌هاست که دست‌خوش نا‌آرامی و آشوب و هجوم حاکمان پیرامونی است. سعدی و ماکیاولی با دیدن درد مردم بر آن‌اند که الگوی حکومتی مناسبی در پیش نهند که بتواند آرامش و امنیت را برای طبقات مختلف جوامع‌شان به ارمغان آورد. گرچه ابزاری که برای این منظور به کار می‌رود متفاوت است، اما به نظر می‌رسد که دغدغه یکی باشد. این نوشته کوششی است برای نشان دادن گزیده‌ای از این شباهت‌ها.
