کاوه بهرامی سبحانی
چکیده
حالت مقوله ای دستوری است که از طریق آن، نقش نحوی واژه ها در جمله تعیین می شود. زبان آلمانی چهار حالت دستوری دارد: حالت فاعلی، حالت مفعول صریح، حالت مفعول غیرصریح و حالت مفعول اضافی. حالت های دستوری بر روی گروه های اسمی در جمله نشانه گذاری می شوند و از این طریق می توان به نقش نحوی گروه اسمی در جمله پی برد. حالت دستوری از دو طریق اعطا می شود: ...
بیشتر
حالت مقوله ای دستوری است که از طریق آن، نقش نحوی واژه ها در جمله تعیین می شود. زبان آلمانی چهار حالت دستوری دارد: حالت فاعلی، حالت مفعول صریح، حالت مفعول غیرصریح و حالت مفعول اضافی. حالت های دستوری بر روی گروه های اسمی در جمله نشانه گذاری می شوند و از این طریق می توان به نقش نحوی گروه اسمی در جمله پی برد. حالت دستوری از دو طریق اعطا می شود: حاکمیت حالت و مطابقۀ حالت. امّا نوع سومی از حالت دستوری نیز وجود دارد که تحت تأثیر هیچ عاملی در جمله نیست و از آن به عنوان حالت دستوری آزاد نام برده می شود. حالت دستوری آزاد بیش از آنکه با ویژگی های نحوی جمله در ارتباط باشد، به نقش های معنایی مرتبط است. موضوع این جستار معرفی حالت دستوری آزاد و نشان دادن راه های تشخیص آن از حالت دستوری است که از طریق عناصر گوناگون واژگانی اعطا می گردد. در این پژوهش سعی بر آن است تا از طریق آزمون های گوناگون نحوۀ تمیز حالت دستوری آزاد را نشان دهیم. همچنین با مقایسه دو گروه از زبان آموزان مشخص می کنیم که آگاهی از حالت دستوری آزاد، نقش بسزایی در تشخیص نقش های نحوی دارد.
